Dua, ‘duanız olmazsa ne öneminiz var’ (Furkan suresi, 77. ayet) İlahi gerçeğinin de bildirdiği gibi, kulluğun özünü oluşturur. Dua, ibadetin ruhudur. İnsanın güçsüzlüğünü bilip Kudret Sahibi’ne sığınmasıdır. Zayıflığını hissedip gücü her şeye yeten Allah’ın rahmet kapısını çalmaktır. ‘Rahmetim gazabımı aştı’ (Buhârî, Bed’ü’l-halk, 1) buyuran Yüce Yaratıcı’nın merhamet denizinden bir damla dilenmektir. Duanın en güzeli, kuşkusuz Allah Resulü’nün dilinden dökülenidir. O da Allah’ın güzel isimlerini şefaatçi yaparak dua etmiştir. O hâlde, Allah Elçisi’nin (s.a.v.) yakarışlarından oluşan dua bahçesine birlikte girelim. O Rahmet Peygamberi’nin güzelim yakarışlarını paylaşalım. Duamızı, O’nun dualarıyla taçlandıralım.
